Bugün 10 Ocak Çalışan Gazeteciler Günü. Yani bizim günümüz. Günü kısaca özetlersek;
Çalışan gazeteciler günü, 1961 Anayasasın da gazeteciler lehine yer alan hükümlerden sonra "Çalışan gazeteciler bayramı" olarak kabul edilen fakat 12 Mart 1971 askeri darbesinden sonra bu hakların bir kısmının geri alınması üzerine " 10 Ocak Çalışan gazeteciler günü" olarak değiştirildi. O tarihten bu yana da kutlanmaya çalışılıyor. 100’ün üzerinde gazetecinin hapishanelerde olduğu ülkemizde hiç de hoş olmayan bir gün ve kutlama ancak adettendir diyerek kutlamalardan ziyade günü geçiştirilme olarak düşünüyorum.
Buna yerel bazda bakacak olursak bölgemiz 1 milyonun üzerinde nüfusa sahip, buna paralel olarak gazete olarak gerçek anlamda çıkan bir elin parmakları kadar az. Bunda en büyük etkenlerden birisi bölge halkı gazete okumuyor oysa bir İzmit böyle değil. Diyeceksiniz ki gazeteler hepsi aynı haberler kendilerini geliştirmiyorlar. Katılıyorum ancak bu kıstas halkın okuma olgunu arttırmaz.
Yıllardır haber müdürlüğü, yazı işleri müdürlüğü yaptım öyle kadrolarla öyle haberler yaptık ki…
En özel; siyasi, yaşam, sendika, esnaf gibi konularında içinde yer aldığı muhteşem haberlere imza attık, grevlere, eylemlere, yürüyüşlere, basın açıklamalarına katıldık ancak 1200 olan gazete satışı 1201 olmadı yani insanlar kendi haberleri için bile gazete almıyor. Soğukta veya sıcakta grevlerine gittiğim işçi arkadaş bile gazete almıyorsa…..?
Bu madalyonun bir yüzü
Gelelim diğer yüzüne
Gazete sahipleri de yeteri kadar eğilmediler bu işe, az olsun benim olsun mantığı ile muhabiri hem haberci hem de kapı kapı dolaşarak reklam ve ilan isteyen durumda çalıştırdılar hala da bu düzen devam ediyor. Eğer haberci para ile reklam toplama işine girerse o gazetecinin inandırıcılığı kalmaz. Birde her önüne gelenin eline fotoğraf makinesi vererek gazeteci yapılanlar da işin faciası.
Ondan sonrada kutlamalara her gazeteden 15 kişilik dev orduyla katılında da bu işin ciddiyeti ortadan kalkıyor. Sapla samanı ayıramadığımız müddetçe kutlamalar böyle geçiştirilir. Bakın Gebze Belediyesinden başka etkinlik yapan var mı? Belediye başkanları; ‘haber etkinliklerine gelen 5 kişi, yemekli kutlama yapıldığında da gelen 150 kişi. Demek ki gazeteciler hediye için geliyor’’ düşüncesine hakimler. Bu ayıp bizim, hepimizin, her yıl aynı şeyleri söyleriz ama bizler gazeteciler bir arpa boyu bile yol alamayız.
Biz mesleğimize sahip çıkmadığımız, kendimize çekidüzen vermediğimiz müddetçe bu böyle sürüp gidecek.