Sağlıklı günlerimizde bilmeyiz hayatın ve sevdiklerimizin kıymetini. Ta ki hastalık kapımızı çalana kadar…
Ancak her zaman da öyle olmuyor.
Onları kızımın okulunda tanıma fırsatı buldum. Onlar derken birkaç iyi melek. Paranın, işin ve hırsın birçok kişiyi esir aldığı günümüzde ‘Böyle insanlar da kaldı mı?’ dedirtecek türden kalplerinde sevgi ve iyi niyet kalmış.
Kocaeli Üniversitesi Onkoloji bölümünde yatan kanserli çocuklara yardım amacıyla kolları sıvayan Gönül Kılıç’ın girişimleriyle İlkay Şekerci, Bahar Kalaycıoğlu, Azize Hasanoğlu, Emine Koçal, Sibel Turgut Erden ve ismini yazamadığım bir çok iyi melek adeta kendilerini onlara adadı.
Eş ve dostlarından aldıkları yardımlarla hastanede yatan çocukların gerek kıyafet gerekse hastanede ihtiyaç duydukları malzemeleri karşılamaya çalışan iyilik melekleri çocukları mutlu etmek için oyuncaklar da almayı ihmal etmiyor.
Hastanede günleri geçmiş biri olarak orada bulunan ve hiç tanımadıkları moralsiz insanların bir nebze olsun maddi ve manevi yanında olan iyilik meleklerine ne kadar teşekkür etsek azdır. Her şey maddi olmak zorunda değil manevi olarak da oradaki insanların ilgiye, morale ihtiyacı var. Umarım bu tür iyilik melekleri gün geçtikçe artar.
