Gebze’nin Gebze’den başka dostu yok diyoruz ama Gebze’nin Gebze’den başka düşmanı da yok aslında!
Değerlerimize sahip çıkmıyoruz, tam tersine iyice değersizleştirmek ve yerin dibine sokmak için çabalıyoruz!
Gebze’den her kesimden başarılı ve Gebze’nin sınırlarını aşan hemen her sektörden ve meslekten insanlar var. Bu insanları daha yukarılara taşımak ve destek olmak yerine alaşağı etmeye çalışmak hastalıklı bir alışkanlık olmuş!
Son günlerin en önemli gündem konusu da Eskiçarşı taraftar grubu.
Ben Gebze’de doğup büyüdüm. Gebzespor da benim için en önemli değerlerden birisi. Çocukluğumdan beri maçlarını izlerim. Son yıllarda Türkiye Gazeteciler Federasyonu yöneticisi olduğum için şehir dışına çok çıkıyorum ve bazı maçlarını bu nedenle kaçırıyorum ama kalbim de aklım da hep Gebzespor’da olmuştur.
Gebzespor’u tıpkı benim gibi seven binlerce Gebzeli vardır mutlaka. Ama sevmekle kalmayıp sahiplenen, yalnız bırakmayan, destek veren bir taraftar grubu var ki, herkes bu sevgiye ve sahiplenmeye en azından saygı duymalıdır.
İsmini Gebze’nin en işlek caddesinden alan Eskiçarşı taraftar grubu Gebzespor’un kendisidir!
Amatör küme, 3. Lig, 2. Lig…
Hangi başkan ve yönetici olursa olsun…
İyi ya da kötü gününde…
Gebze’de ve Gebze dışında…
Gebzespor’u her zaman ve her koşulda yalnız bırakmayan Eskiçarşı…
Birçoğumuz sıcak yataklarında uyurken… Ya da sevgilimizle gezip tozarken… ‘Kim gidecek oraya? Tehlikelidir?’ diye düşünmeden… Yağmurda, çamurda… Yakında, uzakta… Çiçeklerle karşılanan deplasmanlardan, taşlı sopalı saldırı ve hatta gözaltı ile sonuçlanan deplasmanlara kadar takımın hep yanında olan Eskiçarşı…
…
Eskiçarşı niye gündem olmuş?
Gebze’de oynanan İnegöl Kafkas spor maçında olanlar yüzünden!
Kendi şehrimizdeki bazı gazeteciler de İnegöllüler gibi sadece ‘olanlar’a bakmışlar, bu olanların neden olduğuna hiç bakmamışlar!
O gün ben de maçtaydım, yaşananları saniye saniye hatırlıyorum. İnegöl Kafkas taraftarları stada patlayıcı maddelerle giriş yaptılar hatta maçın bir bölümünde onları polislere fırlattılar.
Gebzespor 1-0 öne geçince İnegöllü teknik heyet ve futbolcular sahadaki başarısızlıklarını saha dışına taşımak için çirkin yüzlerini gösterdiler.
Yöneticileri ve birkaç yedek futbolcu resmen tribünleri galeyana getirmek için akıl almaz tavırlar sergilediler.
Elbette kötünün kıyaslaması olmaz. Elbette statta ve stat dışında yaşananlar asla ve asla tasvip edilemez.
Ama elinizi de vicdanınıza koyun! Bu kadar tahrik ve kışkırtmaya rağmen stadı dolduran 10 bine yakın taraftardan sadece yüzde 1’i bu kışkırtmalara karşılık verdiyse lütfen tüm bunları Türkiye’nin diğer statlarıyla bir kıyaslayın! Türkiye’nin büyük takımları dediğimiz takımların statlarında meydana gelen taraftar olaylarıyla kıyaslayın mesela!
Ya da şöyle düşünün; aynı şehrin bir başka takımı İnegölspor ile Gebzespor uzun yıllardır kardeş takım! Gebzespor İnegöl’e gittiğinde çiçeklerle karşılanır, İnegöl Gebze’ye gelse yine aynı dostluk ve kardeşlik!
İnegöl’ün diğer takımı Kafkas ile neden böyle oldu diyorsanız onu da kulüp yöneticileri, futbolcuları ve taraftarlarının Gebze stadındaki tavırlarına bakıp anlayabilirsiniz!
…
Bu olaylar çok yazıldı çizildi ama asıl güzellikler ne yazık ki görmezden gelindi. Eskiçarşı taraftar grubu muhteşem bir koreografiye imza attı. Eski yönetici, futbolcuların fotoğrafları tribünlerde açtı! Stadın –kale arkaları hariç- tamamını dolduran taraftarlar muhteşem bir şekilde takımına sahip çıktı. Eskiçarşı olmasaydı Gebzespor sahipsiz kalırdı. Saha içinde de, dışında da…
Bakın Tayfunspor’a mesela. Bazı maçlarda hakemler inanılmaz haksızlıklar yaptı ama taraftarı olmadığı için seslerini dahi duyuramadılar!
Eskiçarşı sadece bağırmıyor, Gebzespor’un sesi ve gücü oluyor yani.
Sözün özü; iyi ki varsın Eskiçarşı…
