Aradan tam 20 yıl geçti.
17 Ağustos, bize hep o korkunç geceyi ve kaybettiğimiz on binlerce insanımızı hatırlatıyor.
Bir gece yarısı büyük bir korku ve panik içinde insanların kendilerini evlerinden dışarı attığını…
Şehrin aynı anda her yerinde kaoslar yaşandığını…
Sokaklara dehşetin ve korkuların hakim olduğunu dün gibi hatırlıyorum.
Resmi rakamlara göre 20 bine yakın insanımızı kaybettik 20 yıl önceki, o depremde.
Yüz binlerce insanımız yaralandı.
Bir o kadar bina yıkıldı, kullanılamaz hale geldi.
‘Depremle yaşamaya alışmalıyız’ reçetelerini dinlemeye başladık uzman deprem doktorlarından!
Sonra halkımız kendiliğinden uzmanlaştı!
Yer sarsıntılarını tahmin etme konusunda rasathane ile yarışmaya başladı!
Ama aradan 20 yıl geçmesine rağmen hiç kimse depremden ders almadı.
‘Deprem öldürmez çürük bina öldürür’ gerçeğinden ders almak yerine yine işin kolaycılığına kaçtık, yine akıllanmadık!
Bir sonraki felakette yine ağlamak yine dehşete düşmek için!
Peki vatandaş böyle de, bu ülkeyi yönetenler ders aldı mı?
Gerekeni yaptı mı? Koskocaman hayır!
Ya o depremde on binlerce insanın yaşamını yitirmesine neden olanlar hak ettikleri cezayı aldılar mı?
O insanların ölmesi sadece kader miydi?
Çürük binalar yapan aç gözlü ve merhametsiz müteahhitlerin hiç günahı yok muydu?
Bu yapılara izin veren yerel yönetimler suçsuz muydu?
GEBZE, DEPREME HAZIR MI?
Deprem gerçeği bilinmesine rağmen depreme yönelik bir çalışma ve önlem olmadığını görüyoruz.
Gebze’de deprem toplanma merkezi bile yok!
Plansız şehirleşme ve imar yasalarına aykırı yapılaşma nedeniyle Gebze, deprem riski çok yüksek bölgeler arasında.
Gebze’nin en köşe mahallelerinde bile büyük binalar imar kurallarına aykırı bir şekilde yapılmış.
Her binadan ‘otopark’ vergisi alınmasına rağmen çoğu binalarda otopark yok!
Bazı mahallelerde ambulans ve itfaiye girecek yol bile yok!
Depremler şehirleri yerle bir edip coğrafyasını değiştiriyor ama kafaları bir türlü değiştiremiyor!
Demek ki asıl enkaz kafalarda…
